فقـــط برای خودم هستمـــ.!.!.!

"مـــن" !.!

چه دوحرفــــیه وسوسه انگیزیســـت..... این "من" !

نه مهـربانمــــــــــ ....

نه عـاشق و نه محتاج نگاهی...!

صبورمـــ و عجـــول ...!!

سنگــین ... ســـرگردان ... مغــــــــــرور ... قـانــــع ....

با یـــک پیچیدگی ساده و مقــــداری بـــی حوصلگیه زیاد ...!!!

و برای تویـــی که چهره های رنـــگ شده را می پرستی ، ... نه سیرتــــ آدمی ؛ ....

هـــیچ ندارمـــــ ...!!!!!

 

خــُـوش بــِﮧ حـآلـشــْــ

خــُـوش بــِﮧ حـالِ اوِیـے ـکهـ.....

ســـــالـها بـَـعد وقتے درِ آغـوشـــَــتـــ آرِامـ ـگـرفتــِهـ اسـتـــْـــ

زیــرِ ـگــُـوششـ زمـزمــِـﮧ میکــُنـے ـ

قــَبلتــَـر از اوِهــآ ...

هـَمـﮧ "سـوء ـتــَفـاهمــ " بودند ...!!!!

من همان نایم که گر خوش بشنوی
شرح دردم با تو گوید مثنوی
با لب دمساز خود جفت آمدم
گفتنی، بشنو که در گفت آمدم
من همان جامم که گفت آن غمگسار
با دل خونین لب خندان بیار
من خمش کردم خروش چنگ را
گرچه صد زخم است این دلتنگ را
من همان عشقم که در فرهاد بود
او نمی‌دانست و خود را می‌ستود,

شیشه پنجره را باران شست

از دل من اما ............چه کسی نقش تورا می شوید

چه کسی درد مرا می داند

یا د آن خاطره ها

یاد روزهای قشنگ........که تو خلقش کردی

و همه عشق مرا

چه کسی از دل من می شوید

در شبی
گرم و پر شور و رویایی
به گرمیِ نفسهای گل زرد صحرایی
وقتی که
آسمان نشسته بود در زیر هاله ای از نور
و دوره گردی آواز می خواند در کوچه ای دور
وقتی که
باد وحشی میدوید لابلای موهایم
و رها می کرد خود را در هُرم نفسهایم
وقتی که
بوی گل می داد پیراهنم
و عطر علفهای بهم فشرده داشت سینه ام
غریبه ای از راه رسید
و بی هیچ کوششی
دلم را دزدید ...!!.

ترانه هایم بوی تورا میدهد

نوای سازم تورا صدا میکند ومن هنوز به دنبال تو میگردم ..........

وترا در نای ونوا هایم صدا میکنم

سیمهای نازک گیتارم

را به جای موهای تو نوازش میکنم

وگیتارم را به جای تو درآغوش میگیرم

جقدر بی وفایی

تو را به من بسـپارد ..

...

شیشه نازک احساس مرا دست نزن !
چِندشم می شود از لک انگشت دروغ !!!
آن که میگفت که احساس مرا می فهمد …
کو کجا رفت ؟ که احساس مرا خوب فروخت !

در شبی
گرم و پر شور و رویایی
به گرمیِ نفسهای گل زرد صحرایی
وقتی که
آسمان نشسته بود در زیر هاله ای از نور
و دوره گردی آواز می خواند در کوچه ای دور
وقتی که
باد وحشی میدوید لابلای موهایم
و رها می کرد خود را در هُرم نفسهایم
وقتی که
بوی گل می داد پیراهنم
و عطر علفهای بهم فشرده داشت سینه ام
غریبه ای از راه رسید
و بی هیچ کوششی
دلم را دزدید ...!!.

این روزها می گذرند….

ولی من به این سادگی

از این روزهای تلخ نمی گذرم

……….

چشمانم شب ترین است
دلم دریاترین ..
رویایم ستاره ترین
و
عشقم کوه ترین…!
کجاست آن فرهادترین …؟

جانم را فدای چشمان پاک و بی ریایت می کنم
باشد که با هدیه من زیبایی لبخند اشک شوق را در چشمانت نظاره کنم.
چشمانت را بر من مبند
چرا که بی گوهر چشمانت لحظه ای برای مرگ درنگ نخواهم کرد ......

همیشه دیر میفهمم!

وقتی چیزی در حال تمام شدن باشد:

یک لحظه آفتاب در هوای سرد غنیمت شمرده می شود .

خدا در موا قع سختیها تنها پناه میشود .

 
 

گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم

 حالا یک بار از شهر می رویم

یک بار از دیار

یک بار از یاد

یک بار از دل

و یک بار از دست