دوست دارم "زنانگی ام" را
همان که این مردمان
ضعیفه نام نهادن ...!
دوست دارم شانه های ظریفش را
که گرانترین بارها بدوش کشیده ست ...!
که هرزگی مخفی کلام و نگاهی را
که پیچیده در لفاف خوشرنگ ادب و روشنفکری ست می بیند
دوستش دارم که تسلیم نمی شود
که فرو نمی پاشد هنوز....!!

به آدمها به راحتی نزدیک نشوید ... آدمها شکستنی تر از آنند که بنظر می آیند ...!
بارها ریخته اند ... شکسته اند ... ساخته اند ... و بنا کرده اند ...!
آنچه "تـــــــــــو" اینک می بینی
ظاهری خوشایند ... از تمام آن دردهاست ... که هنوز سعی میکند ... لبخند زند ...!
شاد باشد.....
می آیید ... دنیایتان را به اشتراک میگذارید ... خو میگیرید ....... خو میگیرد ...!
می خندید ......... می خندد... با دلیل .......... بی دلیل ... براحتی می روید ...!
و برای او چاره ای نیست ... جز بازگشت به ... اویی شکسته تر ...
روح گاهی ...مانند قاصدکی ... با تلنگری ... از هم میپاشد...!
با نسیمی که ... دیگر از بادی سهمگین نیز ....... خطرناکتر است ...!!!!

لمس کن کلماتی را که برایت مینویسم

تا بفهمی و بدانی چقدر جایت خالیست

تا بدانی نبودنت ازارم می دهــــــــــــــد

لمس کن نوشته هایی را که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد

لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است

... لمس کن لحظه هایم را

تویی که میدانی من چگونه عاشقت هستم

لمس کن این با تو نبودن ها را

خدای من بدون مقدمه دوستت دارم
نه آن سان که پرنده ، آسمان را
نه آن سان که درخت، بهار را
نه آن سان که ماهی ، دریا را
نه آن سان که خاک، باران را
دوستت دارم
آن سان که بنده ای حقیر، خدای بزرگش را
و دلم در هوای تو گنجشکی است که می خواهد
آسمان را تجربه کند..

مــــی‌ گــــویــنــد ســـــاده ام ...
مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا با
یــک جمـــــلـــه
یـــک لبـــــخـنـــد ...
بــه بــازی‌ میـــــگیــــری
... ... ... ... مــــــی‌‌گـــــوینــــد تـــرفنــد‌هـــایت، شـــیطنـــت هــــایت
و دروغ هایـــت را نمــــی فهمــــم
... مــــــی‌‌گویند ســــاده‌ام
اما تـــــو این را باور نکن‌
مــــــــن فـــــقــــــط دوســـتـــــت دارم،
همیـــــــــن !
و آنــــها ایــــن را نمـــــــی‌‌فــــهمنــــد.

این روزها می گذرند….

ولی من به این سادگی

از این روزهای تلخ نمی گذرم

……….

چشمانم شب ترین است
دلم دریاترین ..
رویایم ستاره ترین
و
عشقم کوه ترین…!
کجاست آن فرهادترین …؟

.

و تـــو هنــــوز با تمـــام نبودنت , تمــــام بــــودن منـــــي . . .

می خواستم آنچه باشم که خدا می خواست.اما تقدیر من چیز دیگری بود.همیشه حرف هایم بوی گلایه می دهد و نگاهم شور اشک هایم را می زند؛و من دلواپس خاطرات جا مانده ام!شاید می خواستم اما نشد و تلخی پاییز داغ مهر را در اولین روز دلگیرش به پیشانی زاد روز من نهادنوشته هایم طعم شعر می دهد و سینه ام سنگین از غم نسلی که سوخت.دلم گریان از عشق تو شد ولی روز گار خوب با من تا نکرد .باشد روز ی که باید جواب پس بدیم .

زندگی یک بازی درد آور است

زندگی یک اول بی آخر است

زندگی کردیم اما باختیم

کاخ خود را روی دریا ساختیم

لمس باید کرد این اندوه را

بر کمر باید کشید این اندوه را

زندگی را با همین غمها خوش است

با همین بیش و همین کمها خوش است

زندگی کردیم و شاکی نیستیم

بر زمین خوردیم و خاکی نیستیم

من زن شدم، تحملی پایدار!! یک دنیا از سیبی گفت که من چیدم .

ولی هیچکس نگفت نشان عشق ، سیب

سرخی شد که من به آدم دادم